Μια ταινια της Ρεας Βαλντεν

(2022)

 

ΣΥΝΟΨΗ

Μια μυστική εξομολόγηση της πρωτοπόρου φεμινίστριας σκηνοθέτριας Αντουανέττας Αγγελίδη στην κόρη της Ρέα Βαλντέν, και στον κόσμο. Για το βλέμμα, τη ζωή, τα οράματα και τις ταινίες της, και τη συγκλονιστική εμπειρία της τύφλωσης. Φτιαγμένη σε ένα διαμέρισμα, στην καραντίνα, μια ταινία για τον εσωτερικό κόσμο, το μυστικό τόπο όπου βρίσκεις το Άλλο.

 

Πρωτότυπος (Eλληνικός) τίτλος:	Έμμονες ώρες στον τόπο της πραγματικότητας – Εξομολογήσεις της Αντουανέττας Αγγελίδη (ή ένα δοκίμιο για το βλέμμα της)
Αγγλικός τίτλος:	Obsessive Hours at the Topos of Reality – Antoinetta Angelidi’s Confessions (Or an Essay on Her Gaze)
Έτος παραγωγής:	2022
Χώρα παραγωγής:	Ελλάδα
Διάρκεια:	88 min
Γλώσσα:	Ελληνικά
Υλικό:	ψηφιακό, έγχρωμο
Aspect ratio:	FLAT-189

 

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑΣ

Μια κινηματογραφημένη εξομολόγηση της Αντουανέττας Αγγελίδη, που έχει υπάρξει πρωτοπόρος του φεμινιστικού avant-garde κινηματογράφου στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 1970. Είναι επίσης η επί πολλά χρόνια δημιουργική συνεργάτης μου, και η μητέρα μου.
Η ταινία είναι για την Αγγελίδη μια αυτο-αποκάλυψη, αλλά και παράσταση και σκηνοθεσία του εαυτού, όπως πάντα είναι οι εξομολογήσεις. Είναι ένας διάλογος με την κάμερα και με εμένα που κρατώ την κάμερα, αλλά και με το εαυτό της και τον κόσμο. Μια διαθήκη. Ένας προσωπικός λόγος για την τέχνη και τη ζωή, για το βιασμό και την τύφλωση, αλλά και για την ανθρώπινη αλληλεγγύη και την απελευθερωτική εμπειρία του να βλέπεις τον κόσμο από την αρχή.
Είναι ακόμα ένα κινηματογραφικό δοκίμιο για το βλέμμα της, που γνέφει προς τις ίδιες της τις κινηματογραφικές τεχνικές. Χρησιμοποιεί παραλλαγές και ανοίκειες συνδέσεις, μακρά πλάνα και απότομα κοψίματα, αποκαλύπτοντας την κατασκευή της και ενσωματώνοντας διακριτικά τη μεταγλώσσα της. Για ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας, το σώμα της Αγγελίδη είναι βυθισμένο στο σκοτάδι, το πρόσωπο και τα χέρια της προβάλουν μέσα από αυτό, σα να εισέρχονται κατευθείαν στο ασυνείδητό και στα όνειρά μας.
Η ταινία γυρίστηκε χωρίς συνεργείο, στο διαμέρισμά μας, σε ένα μόνο δωμάτιο, στη διάρκεια της καραντίνας. Αφορά τον εσωτερικό μας χώρο, στον πιο κρυφό τόπο του οποίο βρίσκεις το Άλλο.

Ρέα Βαλντέν

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΡΙΕΣ

Performance:	Αντουανέττα Αγγελίδη
Σκηνοθεσία:	Ρέα Βαλντέν
Σχεδιασμός σεναρίου:	Αντουανέττα Αγγελίδη & Ρέα Βαλντέν
Διεύθυνση φωτογραφίας, ήχος, μοντάζ:	Ρέα Βαλντέν
Παραγωγή:	Ρέα Βαλντέν
Χρηματοδότηση:	Χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

 

ΒΡΑΒΕΙΑ/ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

• Βραβείο Ισότητας (Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, 2023)
• Υποψήφια για το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ (Βραβεία ΙΡΙΣ – Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, 2024)

 

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

• «Ανοιχτοί Ορίζοντες», 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης (2023)
• Προβλήθηκε για δυο εβδομάδες στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Αθήνα (2023). Εισηγήσεις από θεωρητικούς και σκηνοθέτες
• Προβλήθηκε στο πλαίσιο διοργάνωσης φεμινιστικής αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης επιζωσών έμφυλης βίας (2023)
• 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, Καλαμάτα (2023, διαγωνιστικό)
• Πρόγραμμα “Cinema Regained” programme, 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ, Ολλανδία (2024)
• «Ημέρα Ελληνικού Κινηματογράφου», Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Αθήνα (2024)
• “Antoinetta Angelidi in New York”, αφιέρωμα με την ευκαιρία της απονομής στην Αγγελίδη του 2024 Ground Glass Award για εξαιρετική συνεισφορά στο πεδίο των πειραματικών τεχνών, Prismatic Ground Festival, Anthology Film Archives, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α. (2024)
• Προβολές των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία ΙΡΙΣ, Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, Αθήνα (2024)
• «Αφιέρωμα: Αντουανέττα Αγγελίδη», 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, Ταινιοθήκη της Ελλάδος (2024)

 

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

• «Είναι βάλσαμο αυτός ο μονόλογος της Αντουανέττας… Κι αν η ταινία τελειώνει μ’ ένα ‘ευχαριστώ’, ανταποδίδουμε.»

Λήδα Γαλανού, Flix 29/4/2023

• «Μια μελέτη πάνω στην δύναμη, το σθένος, την εξυπνάδα και το πείσμα μιας γνήσιας φεμινίστριας.»

Γιάννης Ζουμπουλάκης, Βήμα 4/5/2023

• «Κατάκτηση και κατόρθωμα»

Μαρία Κατσουνάκη, Καθημερινή 14/5/2023

• «Αντουανέττα Αγγελίδη. Μια γυναίκα κεφάλαιο για τον πολιτισμό μας».

Στράτος Κερσανίδης, Εποχή 7/5/2023

• «Η εμμονή μιας πεισματάρας οραματίστριας να εφευρίσκει από την αρχή, κάθε φορά που στεκόταν πίσω από την κάμερα, την κινηματογραφική γλώσσα.»

Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα 4/5/2023

• «Σε αυτούς, τους ελάχιστους, τους υπερελάχιστους, που προσφέρουν ομορφιά στον κόσμο μας, μόνο ευγνωμοσύνη χρωστάμε.»

Νόρα Ράλλη, Εφημερίδα των Συντακτών 28/4/2023

• «Οι ΕΜΜΟΝΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ είναι σαν ξόρκι ή επίκληση. Το μέλλον είναι άγνωστο, αλλά χρειάζεται να τραφεί από αυτές τις πρώτες σκέψεις.»

Olaf Möller, κριτικός, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ

• «Le temps retrouvé της Αντουανέττας Αγγελίδη. Η κόρη σε συνέργεια με τη μητέρα, μια γυναικεία συν-δημιουργία, ανατρεπτική όλων των αποπνικτικών στερεοτύπων της πατριαρχίας. Όλη η εξουσία στον έναστρο ουρανό!»

Σάββας Μιχαήλ, φιλόσοφος

• «Απροϋπόθετη ανοιχτότητα στην απρόσμενη επίσκεψη της Άλλης. Το σινεμά χειραφέτησης της Αντουανέττας και της Ρέας δονείται από το ερώτημα και το αίτημα για το πώς ξε-μαθαίνουμε να βλέπουμε και πώς ξανα-μαθαίνουμε να βλέπουμε αλλιώς.»

Αθηνά Αθανασίου, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Σπουδών Φύλου, Πάντειο Πανεπιστήμιο

• «Ένας κινηματογράφος της ρωγμής, με πρωτοπόρα τη φωνή της Αντουανέττας.»

Εύα Στεφανή, σκηνοθέτρια κινηματογράφου και Καθηγήτρια, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

• «Η Αντουανέττα έρχεται σαν μια προστάτιδα του χαμένου ονείρου όλων όσων πιστέψαν και συνθλίφτηκαν από την ουτοπία. Έρχεται να πάρει από το χέρι όλες τις κατακερματισμένες ψυχές, τα παραβιασμένα σώματα, τα υποκείμενα που μετατρέπονται σε αποκείμενα από τη βία της κοινωνίας, τους queer ανθρώπους των οποίων οι ιστορίες δεν πρόλαβαν να ειπωθούν.»

Φιλ Ιερόπουλος, σκηνοθέτης κινηματογράφου

• «Όποτε βλέπω μια ταινία της Αντουανέττας, νοιώθω ότι με σχίζει στα δύο. Ταυτόχρονα, μου χαρίζει μια ηδύπικρη αίσθηση δύναμης»

Έλενα Χαμαλίδη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας Τέχνης, Ιόνιο Πανεπιστήμιο

• «Η Αντουανέττα θυμάται τις δικές τις μνήμες σαν πλάνα, που ήδη στο μακρινό παρελθόν σχηματίζονταν, σαν ένα κινηματογραφικό μέλλον που θα έρθει. Ποιος βλέπει σε αυτήν την ταινία και ποιος βλέπεται;»

Δημήτρης Παπανικολάου, Καθηγητής Νέων Ελληνικών και Συγκριτικών Πολιτισμικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

• «Η ίδια η αφήγηση, αυτή καθαυτή, αυτό-αφηγήθηκε. Κι αυτή για μένα είναι η μεγάλη τέχνη.»

Θεόδωρος Τερζόπουλος, σκηνοθέτης θεάτρου

 

TRAILER